Понекогаш сум уморна од се...од вчера,од денес,од утре...од тагата,од љубовта,од малите желби,од големите соништа...од сеќавањата,од надежите,а најмногу од чекањето...Уморна сум од оние кои ме сакаат,а секогаш ми го докажуваат спротивното!Издадена од оние кои најмногу се колнеа во верност,а ги погазија сите клетви!Бидејќи знам да простувам им плајќам со солзи или пак со вештачки нацртана насмевка...И сето тоа го правам заради мир и среќа...Не сечете ми ги крилата!!Јас сепак знам да летам и тоа на оние места каде што најтешко се лета-низ реалноста!!!Но сепак чекам и ќе чекам и покрај тоа што некој рекол дека онај кој чека губи време...A моето време допрва доаѓа!!!